Op school meestal een “zeer goed” voor opstellen, altijd klaar voor een guitenstreek, bovendien een vader die als Vader Kapoen met zijn poppenkast en sprekende pop Toontje in heel het Vlaamse land kinderen entertainde. De basis voor Hilda’s humoristische pen was er van jongs af. Toch zou het nog een hele tijd duren voor ze komedies begon te schrijven.

Toen ze het diploma “Gegradueerde in Europese Talen en Secretariaat” op zak had, werkte ze vijf jaar als directiesecretaresse in diverse firma’s – van het koekjesfabriek in Herentals tot een machinefabriek in Zwitserland. Tijdens haar laatste job als directiesecretaresse leerde ze haar man kennen. Ze trouwden en begonnen een dagbladwinkel. Na twintig jaar hard werken wou Hilda het wat rustiger aan doen. De dagbladhandel werd verkocht en plots had ze tijd voor een hobby. Ze sloot aan bij een toneelgroep.

Op zekere dag verzuchtte een collega actrice: “Waarom hebben in komedies de heren altijd de mooiste rollen?” Dat was voor Hilda een eyeopener. Ze begon komedies te schrijven met als doelstelling: ook leuke rollen voor de dames.
Haar eerste stuk, De geest van Toetekome, was meteen een schot in de roos. Het behaalde de Frans Cools Toneelprijs 1993-1994.
Er volgden nog meer prijzen
Intussen voerden heel wat toneelgezelschappen een of meerdere komedies van Hilda Vleugels op. In 2010 zette Hilda het toneelschrijven even on hold voor een andere humoristische aangelegenheid. Ze speelde mee in het tv-programma dat in november 2011 een Emmy Award won: De Benidorm Bastards. Het was een amusant zijsprongetje dat recht evenredig liep met de zin voor humor die je in haar komedies terugvindt.

Na de opnames voor de Benidorm Bastards is Hilda weer in de pen gekropen. “Ave René”, “Terrasje doen”, “Rot op gast”, “Kookmoeders”, “Plasje doen?” en “Verzot op een robot” waren de daaropvolgende komedies. En er staat alweer een nieuw stuk op stapel.