Dario Fo schreef dit werk in 1971 ten tijde van een berucht proces in Milaan en refereert hier naar waar gebeurde feiten: tijdens een verhoor door de politie valt een verdachte uit een raam en stort te pletter. Moord of zelfmoord?
Raf Meeuws dirigeerde de chaos. Assistentie was er van Viviane Van Dijck, die later nog zou schitteren in o.a. Eén vloog over het koekoeksnest en in De cactusbloem.
Een kennis van Raf (Rita Geerts) zorgde voor bijzonder fraaie, groteske kostuums (varken, bisschop, rechter, politie-inspecteurs, …).
Nieuweling Peter Michielsen (kolonel) mocht als varken het spel openen. Anarchist Jan Lembrechts (krankzinnige) vond Jef Schauwaers (inspecteur Bertozzo), Griet Mannaerts (hoofdinspecteur), Chris Hendrickx (inspecteur Calabresi), Chris Branckaerts (journaliste), Georges Vannuten (tweede agent) en Frans Belmans (eerste agent) op zijn weg naar het raam (en naar buiten…).
Het decor leek van een zekere eenvoud. Kunstig verwerkt in de panelen was evenwel een fluorescerende verf aangebracht. Het vergde heel wat voorbereiding en een rit naar een verfatelier in Antwerpen om de verf te fabriceren. De verf werd pas zichtbaar (als een lichtgevende pijl richting raam) bij het doven van de lichten na de slotscène. FENOMENAAL!
De muziekkeuze was al even uitzonderlijk: Jacques Brel voor de openingsact tot het weergaloze ‘Oh Isis und Osiris’ (uit Die Zauberflöte van Mozart) voor het einde.
Het stuk werd maar zes keer opgevoerd, voor in totaal 650 toeschouwers. Heel wat mensen van ons publiek hadden het er blijkbaar lastig mee. Zelf vonden we het een zeer geslaagde productie en we beleefden er veel genoegen aan.
We sloten het seizoen 1989-’90 af met een toeschouwersaantal van 2300.
