Het publiek van ’t Geels Volkstoneel heeft schizofrene trekjes. Eèn deel houdt van wat we maar ‘een stukje cultuur’ zullen noemen, een ander deel verwacht puur amusement. Het overigens zeer bezige Geelse theatergezelschap heeft dat in het snuitje en programmeert voor elk wat wils. Afwisselend komt ’t GVT met een wat zwaardere brok en iets van het lichtere genre op de proppen. “Een beeld van een man” is van dat laatste. Een lichtvoetige komedie, zoals dat heet.
De plot is zo absurd als een menselijk uitwijzings-beleid en wordt ten uitvoer gebracht door figuren die van de eerste tot de laatste tot de karikaturen te rekenen zijn. Alleen de kleinste rol – het keukenmeisje Vicky – gedraagt zich min of meer normaal, tenminste voor zover wij ons herinneren. Haar door kunst en antiek geobsedeerde bazin de barones koopt een (wassen) Napoleon, die bij levering echter al meteen om zeep geholpen wordt door de pas in dienst genomen dienstbodes Josfien en Gaston (een scène die wat sterker kon, maar kom).
Om hun job te redden, besluiten zij Gaston de plaats van Napoleon in te laten nemen, hetgeen voorwaar tot onverwachte verwikkelingen leidt. Meer is er eigenlijk niet te vertellen, tenzij u aandringt. De miserie die deze fake-Napoleon zowel veroorzaakt als overkomt, is inderdaad disproportioneel groot. Dat komt door allerlei verwikkelingen in de marge. Josfien en Gaston doen zich getrouwd voor, maar zijn het niet. De baron en zijn neef doen zich seniel en suf voor, maar zijn het niet. En er bloeit iets moois tussen de oude butler en de muffe secretaresse. De klassieke nicht ontbreekt evenmin, in de persoon van de kok. Allemaal dingen van het genre ‘ge-moet-er-maar-opkomen’. Voorwaar, “Een beeld van een man” heeft wel degelijk alles in zich om een flop van Geel tot in Olen te worden.
Dat het daar niet op uit draait, wordt duidelijk als Gaston (Jan Schwab) en Josfien (Anja Vanlommel) de scène betreden. Acteurs die op zich al heel sterk staan, maar ook bijzonder naturel samenspelen in zgn. dolkomische situaties die vooral Jan Schwab de kans geven uit te blinken als een sympathieke doch simpele Gaston. Hoewel het niet lachen-gieren-brullen is van begin tot eind, verveelt deze komedie nooit en is ze gelardeerd met de nodige hilarische taferelen.
Het optreden van de baron (Gaston Vanhoof) en zijn neef (Eddy Verdonck) is bij wijlen pure slapstick, al geniet het publiek evenzeer van de acties van tuinmeisje Trees (Katrien Luyten) en haar schuchtere tegenpool, de butler Arsène (Frans Belmans). In de andere rollen zien we Anne Verreyt (Van Severen, de secretaresse), Peter Hannes (kok/nicht), Mimi Van Roosbroeck (barones) en Chris Hendrickx (Louise, ook nicht). Wat bij u thuis geldt, geldt ook voor “Een beeld van een man”: ’t is niet omdat het niets om het lijf heeft, dat het niet leuk kan worden.
Vertellen we er nog bij dat dit stuk eens te meer uitstekend geproduceerd is:
decor, belichting en techniek doen weer niet aan amateurs denken. De dialogen – van de al van in de jaren zestig en zeventig actieve Nederlander J. Hemmink-Kamp – worden in ’t Geels vertaald en duidelijk naar de hand van de regisseur (Tom Pernet) en de tand van de acteurs gezet, die aan dit pretentieloze blijspel zelf ook het nodige vermaak gehad zullen hebben. Dat had zeker ook het premièrepubliek vrijdag, dat – aangezien de voorstelling ook gold als opening van de ‘cultuurmaand’- extra talrijk was. ’t GVT speelde bijna voor een vol huis.
Dirk Kennis
